Verblijf AZM Maastricht - 16 nov.2003 tot 6 dec.2003

Nadat de politieagenten vertrokken waren werd ik verder behandeld door de verpleging. Ik werd verbonden en men legde een gipsen spalk aan over de gehele lengte van mijn linkeronderbeen. Er moeten ook nog rontgenfoto`s genomen zijn maar wanneer men die gemaakt heeft weet ik niet meer. Ik was schijnbaar geheel verdoofd. Daarna werd ik naar een ziekenhuiskamer gebracht. De dag erna kwam de specialist chirurg Van Helden langs die tegen me zei : U heeft een zeer gecompliceerde breuk opgelopen net onder de knie. Het bot onder de knie lag in acht grote en wat kleinere brokstukken. De operatie vond pas tien dagen na het ongeluk plaats, omdat er eerst advies zou worden ingewonnen bij andere artsen en om te bekijken hoe men het ging aanpakken. Enkele dagen na mijn opname kreeg ik nog een verrassing : Het been moest met gewichten gestabiliseerd gaan worden, onder plaatselijke verdoving werd daarvoor een gat in de hak van mijn linkervoet geboord. Je kunt je voorstellen dat dit geen pretje is...Bij de 1e operatie werd een zogenaamd tibea-plateau geplaatst met een 11-tal schroeven. Om de pijn effectief te bestrijden werd een automatische doorlopende medicatie aangebracht d.m.v een soort infuus onder de huid in mijn linker liesstreek. Gedurende de laatste weken in het AZM moest ik met mijn linkerbeen oefeningen doen met een gemotoriseerde slede waarbij de knie steeds gebogen en gestrekt moest worden. En op krukken leren lopen..Na drie weken ziekenhuisverblijf mocht ik op 6 december 2003 naar huis. Ik mocht drie maanden niet lopen of althans het linkerbeen niet belasten.