Thuis

Thuis ging de revalidatie verder. De huiskamer stond vol met een rolstoel en een ziekenhuisbed, gedurende zo`n 4 maanden. Mijn ouders en jongere broer hebben mij al die tijd verzorgd.Ik had de gemotoriseerde slee in bruikleen via de VGZ om de knie in beweging te houden. En 1 keer per week kwam de fysiotherapeut bij mij thuis langs om oefeningen te doen. Inmiddels (begin januari 2004) had ik contact gezocht met het Letselschade Bureau Van Dort. Dhr. M.Drok heeft de toedracht van het ongeluk aangehoord en mijn zaak word sindsdien door hun behartigd. De Gemeente Politie Maastricht werd aansprakelijk gesteld aangezien zij verantwoordelijk waren voor de veiligheid (!!) Als eerste moest natuurlijk een kopie van het procesverbaal, opgenomen door de Politie Maastricht, worden verkregen. Er is veel geregeld in ons land maar dit gaat niet zomaar heb ik gemerkt. De korpschef van de Politie Maastricht Wim Velings (Tegenwerking Politie Maastricht) weigerde om een kopie van het procesverbaal te verstrekken. Een kopie van het procesverbaal moest aangevraagd worden bij de stichting Procesverbaal. Toen we de kopie van het procesverbaal eindelijk in handen hadden was al meer dan een half jaar verstreken. En viel ik van de ene verbazing in de andere... De hoofdagente Nathalie Vermeulen loog er in het procesverbaal flink op los. Hier kom ik later nog op terug. Natuurlijk moest ik ook vaak terug naar het AZM te Maastricht naar de afdeling polikliniek Chirurgie. De genezing van de breuken verliep maar heel langzaam. Vaste routine : eerst een rontgenfoto laten maken en daarna bij de behandelend specialist Van Helden komen. De eerste keer was na 3 maanden en de breuken waren nog niet geheeld. De volgende keren moest ik steeds pas na een half jaar terugkomen. Na ongeveer 1,5 tot 2 jaar bleek een breuk nog steeds niet geheeld en moest ik weer aan een operatie geloven. Daarbij werd uit mijn linkerbekken beenmerg weggehaald om het gat in het bot van mijn linkerbeen te dichten en drie schroeven verwijderd op plaatsen waar de breuken wel geheeld waren. Dit was een opname van twee dagen in het Dagcentrum van het AZM. Ook daarna verliep de genezing erg langzaam. Herhaalde malen ben ik op controle geweest bij polikliniek chirurgie in het AZM te Maastricht. De routine was steeds hetzelfde : eerst een rontgenfoto laten maken en daarna bij de specialist komen. Uiteindelijk waren alle breuken dicht en geheeld maar ik had erg veel last van het tibea-plateau in mijn been. Daarom werd besloten om alle materiaal te verwijderen.