dinsdag 20 maart 2007

Ambtseed ?

De ambtseed is erg handig voor liegende politieagenten als er geen getuigen zijn die hun falen kunnen bevestigen !

maandag 19 maart 2007

Brief OVO en mijn reacties

Op een gegeven moment kregen we bericht dat mijn dossier overgenomen werd door het OVO. Waar de verzekering Marsh alsmaar de zaak vertraagde en geen uitspraak deed, was het OVO een stuk sneller. Na een tijdje kregen we een brief die hier op neer kwam : Eigen schuld, Dikke bult. Ik had te hard gereden en bij het zien van een politieauto met zwaailicht maar meteen aan een brand moeten denken...Natuurlijk spreekt de verklaring van de hoofdagente Nathalie Vermeulen hier een grote rol. Er waren geen getuigen, een politieagent heeft een ambtseed, en liegt daarom nooit...Nee mevr.mr. Scheuer van het OVO is er gauw klaar mee. Geen afzetting van het fietspad nodig, immers de politie van Maastricht wil de brom(fietsers) niet te ver laten omrijden. Dat is immers belangrijker dan de veiligheid van de kwetsbaarste wegdeelnemers!! Hieronder : De punten uit de laatste brief van mevr.mr.Scheuer van het OVO en mijn reactie daarop. Rode tekst : OVO - Daaronder mijn reactie. OVO : De politie heeft naast hetgeen helder is weergegeven in de procesverbalen, aangegeven dat het gevaarlijk zou zijn om uw client te stoppen. De heer Franken reed dermate hard, dat wanneer hij gestopt zou worden, hij zeker ten val zou komen. Daarnaast zou het voor de agente zelf gevaarlijk zijn geweest om hem te stoppen, gezien de snelheid van de brommer. Reactie : Gevaarlijk om mij te stoppen...Onzin, ik reed stapvoets ter hoogte van de politiewagen en trok pas weer op toen er geen enkele reactie kwam van de agent in de politiewagen. Ik reed ten hoogste 30 km. per uur en was totaal verrast door de brandweerslangen die op het fietspad lagen. Brandweerslangen die ik pas op het allerlaatste moment zag, en toen was het te laat. De bromscooter had totaal geen schade, zelfs geen van de twee zijspiegels waren kapot ! Dus dat ik te hard reed is een fabeltje. (Staat trouwens in het procesverbaal : Omschrijving Schade : niet zichtbaar) Verder bevond zich geen enkele agent of agente op, naast of langs het fietspad. Te gevaarlijk voor de agente....Uitermate vreemde zaak als je bedenkt dat men mij al vanaf een kilometer heeft moeten zien aankomen rijden! (Zie het kaartje - Politieauto bij splitsing Fregatweg/Hoekerweg staande voor de ingang van het fietspad) Tijd genoeg om maatregelen te nemen zou ik denken, maar in plaats daarvan bleef die agent in de politieauto zitten suffen. Hoe doet men dan zoiets bij een verkeerscontrole vraag ik me af. Dan heeft men toch ook helemaal geen problemen om iemand staande te houden. Daar komt nog bij dat de betrokken politieagente pas na een kwartier op de plaats waar ik gevallen was verscheen. Dan ben je niet op of langs het fietspad aanwezig geweest. De hoofdagente Nathalie Vermeulen verklaart in het procesverbaal dat ze wilde uitstappen ( Ze hoorde van collega`s dat er iemand 100 meter verderop met een bromscooter ten val was gekomen over brandweerslangen.) Hoe kan dit nu 100 meter zijn ? Als zij werkelijk in die politiewagen had gezeten had ze dat makkelijk zelf kunnen zien. De afstand van de politiewagen tot aan de brandweerslangen schat ik op nog geen 20 meter. (!!!) Zie Situatieschets blad 5 OVO : In uw brief d.d. 1 september bevestigt u dat er veel verlichting aanwezig was. We lezen dat wederpartij in het donker plots werd geconfronteerd met een geheel door schijnwerpers verlichte situatie. Reactie : Geheel verlichte situatie waar de brand was en zeker niet op de plaats waar de brandweerslangen lagen. De ambulanceverpleger moest bijgelicht worden met een zaklamp om een infuus bij mij aan te brengen. Door die lichten op de achtergrond probeerde ik te ontdekken wat er aan de hand was en tuurde in de verte. Er was voor mij geen enkele aanwijzing dat er hier sprake was van het blussen van een brand. Geen brandweerauto was voor mij zichtbaar. Of denkt u dat ik zelfmoordneigingen had. De aanwezige politieagenten hadden het fietspad moeten afzetten en anders niks! OVO :
Tenslotte merken wij op dat de heer Franken zich naast de overschrijding van de snelheid tevens art. 19 RVV heeft overtreden. De bestuurder moet immers in staat zijn, zijn voertuig tot stilstand te brengen binnen de afstand waarover hij de weg kan overzien en waarover deze vrij is Reactie : Artikel 19 RVV overtreden ....? Nee nou wordt het helemaal mooi. Het O.V.O laat wel een belangrijke 1e basisregel weg : Niet hinderen, geen gevaar veroorzaken.. (Dit art. 19 RVV wordt trouwens alleen aangehaald bij het zogenaamde "kleven" het te kort op een andere verkeersdeelnemer rijden.) En dat is precies wat de betrokken politieagenten gedaan hebben: het verkeer in gevaar gebracht. Drie uur na het uitbreken van de brand geen enkele efficiente en doeltreffende maatregel nemen om de meest kwetsbare verkeersdeelnemersgroep te beschermen! Onbegrijpelijk ! OVO : Naar aanleiding van uw verzoek omtrent de basis van onze aannames kunnen wij u berichten dat wij de agente, die zich naast het fietspad bevond, hebben gesproken en dat zij ons heeft aangegeven dat zij vlak voor het ongeluk 40 tot 50 (brom)fietsers had gewaarschuwd door naast het fietspad waarschuwingen te geven. Deze agente heeft ons aangegeven dat alle gewaarschuwde deelnemers, behalve uw client, reageerden door hun snelheid aan te passen dan wel te stoppen. Reactie : Bijzonder ongeloofwaardig is de verklaring van deze agente dat zij 40 tot 50 brom(fietsers) gewaarschuwd zou hebben vlak voor het ongeluk. Want uit jarenlange ervaring weet ik dat er nooit een kip op dat fietspad rijdt. En dat weten de betrokken politieagenten net zo goed. Dat was volgens mij ook de reden dat men zo nonchalant en nalatig is geweest wat betreft de beveiliging van het fietspad. OVO : De politie heeft ons desgevraagd aangegeven dat de reden dat het fietspad niet was afgezet, was gelegen in het feit dat de (brom)fietsers bij deze afzetting erg veel hadden moeten omrijden. De politie heeft derhalve wel toegang verleend. Gezien het materiaal met een waarschuwende werking zoals bijvoorbeeld de extra verlichting, dat was ingezet zoals beschreven in onze brief d.d. 12 mei 2006, waaronder het geven van aanwijzingen om de (brom)fietsers tot een lage snelheid te menen, was dit een verantwoorde keuze. Reactie : Een wel heel zwak argument waarom er geen afzetting was geplaatst en men nam daardoor een onverantwoord risico. En dat dit geen verantwoorde keuze was is wel gebleken : ik kwam namelijk ten val over twee brandweerslangen of is men dat al vergeten!! Er werden mij totaal geen aanwijzingen gegeven en extra verlichting is uit de duim gezogen. OVO : In dit kader is eveneens antwoord gegeven op uw vraag omtrent de reden van het niet plaatsen van dranghekken en/of afzetlinten dan wel pionnen neer te zetten. We herhalen hierbij onze opmerking die wij reeds maakten in onze brief van 12 mei jl. Wij zien niet in dat de heer Franken een afzetlint wel zou hebben doen stoppen, terwijl hij vier brandweerauto`s, een politiewagen, verlicht door de daarop ontstoken verlichting en de extra verlichting die was geplaatst op de rijbaan en in de lichtmast, niet heeft waargenomen dan wel geen reden vormden om te stoppen. Reactie : Grote onzin : de enig juiste en veilige manier was geweest om de weg af te zetten met dranghekken, afzetlint of pionnen. Aan verlichting die 100 meter verder staat en bedoeld is om de brandhaard te verlichten heb ik niks want dan is het al te laat. Nogmaals geen enkele brandweerauto was voor mij zichtbaar. OVO : U stelt dat aan de andere zijde dranghekken geplaatst. Ons is niet helder op welke locatie u doelt met "de andere zijde" Reactie : Met de andere zijde was bedoelt de Willem Alexanderweg en aan de Galjoenweg waar het verkeer vanuit Limmel, Maastricht kwam. Dat heb ik later gehoord van mensen uit mijn buurt die die avond niet door konden rijden naar de Galjoenweg. (Zie kaartje) Link naar : OVO mijn reacties

maandag 12 maart 2007

Veiligheid ?

Geen afzetting van het fietspad nodig, want de politie van Maastricht wilde de brom(fietsers) niet te ver laten omrijden. Dat is immers belangrijker dan de veiligheid van de kwetsbaarste wegdeelnemers!!

zondag 11 maart 2007

Procesverbaal en leugens van politieagenten

We hadden ondertussen tendele een kopie van het procesverbaal (via de stichting Procesverbaal)van de hoofdagent Nathalie Vermeulen en hoofdagente Nicole van der Linden in ons bezit. En die hoofdagente Nathalie Vermeulen liegt er daarin vrolijk op los! Zij beweert o.a. : ik reed dermate hard dat het te gevaarlijk zou zijn om mij te stoppen, zij probeerde mij te waarschuwen, allerlei verlichting op de politieauto had ontstoken waaronder zijstralers, raampje opengedraaid. Verder beweerde ze dat zij met de achterkant van de politiewagen tegen het fietspad aan stond. Allemaal gelogen en ik betwijfel sterk of deze hoofdagente Nathalie Vermeulen in de politieauto zat tijdens het ongeluk. Dan schrijft ze ook nog : "ik was de wagen aan het verlaten en hoorde later van collega`s op de Galjoenweg dat er een bromfietser ten val was gekomen over twee brandweerslangen" Erg vreemde zaak : zij stapt uit de politiewagen en ziet niet wat er twintig meter verder gebeurt ??? Hoofdagente Nathalie Vermeulen stond er het kortste bij en ziet het niet gebeuren...?? Verder beweert ze vlak voor het ongeluk nog 30 tot 50 (brom)fietsers te hebben gewaarschuwd voor de brandweerslangen die op het fietspad lagen. Dit is zeer ongeloofwaardig omdat er nooit een kip over dit fietspad rijdt. En ik kan het weten ik rijd al sinds 1987 deze weg als ik naar Maastricht ga. Ook hoofdagente Nicole van der Linden gaat ook niet vrijuit wat leugens betreft. Zij was een van de agenten die in het AZM mijn verklaring opnamen. De hoofdagente die als eerste vraag stelde : Voelt u zich schuldig aan het ongeluk ? Bij het procesverbaal zit een getypte verklaring van hoofdagente Nicole van der Linde waarin zij o.a. schrijft : twee politieagenten waren als eerste aanwezig meteen na het ongeluk en ik zou brandweerauto''s hebben gezien aan de Fregatweg/Galjoenweg. Beide dingen heb ik zeker niet gezegd omdat dat ook niet waar was. Twee brandweerlieden hoorden mij ten val komen en kwamen als eerste toegelopen. En ik heb zeker geen brandweerauto`s zien staan. De verklaring die ik gelezen en ondertekent heb in het AZM was een geschreven verklaring en zeker geen getypte.

Aansprakelijkheid door OVO afgewezen

Zoals ik al schreef werd de Politie Maastricht aansprakelijk gesteld voor mijn ongeluk. Aangezien zij verantwoordelijk waren voor de "beveiliging" van de weg tijdens de brand. Schadeletselbureau Van Dort, in de persoon van Dhr. M.Drok schreef brieven naar de toenmalige verzekeringsmaatschappij Marsh van de Politie Maastricht. Dan schreef men na maanden terug dat men de brief ontvangen had. Diverse klachten werden ingediend maar een beslissing over de aansprakelijkheid bleef uit. Op een gegeven moment vernamen we dat het OVO de nieuwe verzekeringsmaatschappij van de Politie Maastricht werd en het dossier zouden overnemen. Dhr. Michel Drok van letselschadebureau Van Dort voelde de bui al hangen en schreef hen aan om nu eindelijk eens vaart te maken en een uitspraak te doen in mijn zaak. En dat hielp want na een tijdje stuurden ze een brief waarin ze de aansprakelijkheid afwezen. De politieagenten hadden hun taak naar het inzicht van het OVO na behoren vervuld...Het kwam dus hier op neer : Eigen schuld, dikke bult.

dinsdag 6 maart 2007

Thuis

Thuis ging de revalidatie verder. De huiskamer stond vol met een rolstoel en een ziekenhuisbed, gedurende zo`n 4 maanden. Mijn ouders en jongere broer hebben mij al die tijd verzorgd.Ik had de gemotoriseerde slee in bruikleen via de VGZ om de knie in beweging te houden. En 1 keer per week kwam de fysiotherapeut bij mij thuis langs om oefeningen te doen. Inmiddels (begin januari 2004) had ik contact gezocht met het Letselschade Bureau Van Dort. Dhr. M.Drok heeft de toedracht van het ongeluk aangehoord en mijn zaak word sindsdien door hun behartigd. De Gemeente Politie Maastricht werd aansprakelijk gesteld aangezien zij verantwoordelijk waren voor de veiligheid (!!) Als eerste moest natuurlijk een kopie van het procesverbaal, opgenomen door de Politie Maastricht, worden verkregen. Er is veel geregeld in ons land maar dit gaat niet zomaar heb ik gemerkt. De korpschef van de Politie Maastricht Wim Velings (Tegenwerking Politie Maastricht) weigerde om een kopie van het procesverbaal te verstrekken. Een kopie van het procesverbaal moest aangevraagd worden bij de stichting Procesverbaal. Toen we de kopie van het procesverbaal eindelijk in handen hadden was al meer dan een half jaar verstreken. En viel ik van de ene verbazing in de andere... De hoofdagente Nathalie Vermeulen loog er in het procesverbaal flink op los. Hier kom ik later nog op terug. Natuurlijk moest ik ook vaak terug naar het AZM te Maastricht naar de afdeling polikliniek Chirurgie. De genezing van de breuken verliep maar heel langzaam. Vaste routine : eerst een rontgenfoto laten maken en daarna bij de behandelend specialist Van Helden komen. De eerste keer was na 3 maanden en de breuken waren nog niet geheeld. De volgende keren moest ik steeds pas na een half jaar terugkomen. Na ongeveer 1,5 tot 2 jaar bleek een breuk nog steeds niet geheeld en moest ik weer aan een operatie geloven. Daarbij werd uit mijn linkerbekken beenmerg weggehaald om het gat in het bot van mijn linkerbeen te dichten en drie schroeven verwijderd op plaatsen waar de breuken wel geheeld waren. Dit was een opname van twee dagen in het Dagcentrum van het AZM. Ook daarna verliep de genezing erg langzaam. Herhaalde malen ben ik op controle geweest bij polikliniek chirurgie in het AZM te Maastricht. De routine was steeds hetzelfde : eerst een rontgenfoto laten maken en daarna bij de specialist komen. Uiteindelijk waren alle breuken dicht en geheeld maar ik had erg veel last van het tibea-plateau in mijn been. Daarom werd besloten om alle materiaal te verwijderen.